Godziny otwarcia Muzeum:
poniedziałek - nieczynne
wtorek - 10:00-15:00
środa - 10:00-15:00
czwartek - 12:00-17:00
piątek - 10:00-15:00
sobota - nieczynne
niedziela - 10:00-14:00
Opłata za zwiedzanie Muzeum:
bilet normalny - 5,00 zł
bilet ulgowy - 2,50 zł
opłata za przewodnika - 15 zł
w niedzielę - wstęp bezpłatny
Kontakt:
Zbiory on-lineHistoryczne
Kolisty medalion z ażurowym zdobieniem, wykonany z mosiądzu, zawieszony na łańcuchu. Datowany na 2 połowę XIX w. wykonany w formie odlewu. W centralnej części umieszczona została tarcza z herbami Galicji i Lodomerii oraz Księstw Oświęcimskiego i Zatorskiego. Herb Galicji, umieszczony w lewej górnej części, przedstawia trzy złote korony na błękitnym polu, natomiast herb Lodomerii, w prawej górnej części, dwie srebrno-czerwone szachowane belki także na błękitnym tle. Poniżej ulokowano dwa orły z umieszczonymi na piersiach literami „Z” i „O” mającymi odpowiadać Księstwom Zatorskiemu i Oświęcimskiemu. Herb ten został wprowadzony w 1782 r. przez cesarza Józefa II Habsburga. Pod tarczą herbową widnieje napis: „NACZELNIK GMINY”.
Trąbka sygnałowa pochodzi z drugiej połowy XX wieku, do jej produkcji (maszynowej) używano cynku. Posługiwali się nią pracownicy związani z ruchem pociągów (toromistrzowie, dróżnicy przejazdowi, dyżurni ruchu, nastawniczy, zwrotniczy). W budowie wyróżnia się dziesięć elementów: ustnik, denko, płytkę głosową, pierścień, nakrętkę, tulejkę gwintową, strzemię, uchwyt strzemienia, korpus i muszlę tuby. Instrukcja z lat 70. opisująca podobny model do tego, przechowywanego w kęckim muzeum mówi o tym, że „tuba głosowa nie powinna mieć rys, zadrapań i innych uszkodzeń mechanicznych, obniżających wygląd estetyczny, a głos powinien być czysty, niechrapliwy, donośny i słyszalny na odległość co najmniej 800 m w warunkach ciszy i przy pogodzie bezwietrznej” Sygn. MK/H/1893
Oznaka organizacyjna Związku Towarzystw Gimnastycznych "Sokół". Oznaka dwuczęściowa wykonana z mosiądzu, rewers gładki. Znak przedstawia sokoła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach ciężarek gimnastyczny. Wizerunek sokoła jest ułożony na obręczy o średnicy 2,3 cm. Mocowanie w formie kopyta. Brak sygnatur i symboli. Czas powstania - lata 30. XX w. Sygn. MK/H/3976.
Orzełek legionowy należący do Alojzego Kopcia z Czechowic Dziedzic. Alojzy Kopeć wstąpił do legionów Józefa Piłsudskiego 04.02.1915 r., miał wówczas 17 lat. W tym czasie I brygada stacjonowała w Kętach i wielu bardzo młodych mężczyzn zaciągało się do tworzącego się wówczas wojska polskiego. Srebrny orzeł na oznace ma głowę zwrócona w lewą stronę, skrzydła wzniesione na wysokość głowy złożone są z 4 rzędów piór (wzorowany na odznace "kadrowej"). Orzełek wspiera się na tzw. tarczy amazonek. Dolna krawędź tarczy zdobiona 17 gwoździami. Na jej szczytach znajdują się rozetki z 5 gwoździami i 4 liśćmi. W polu umieszczony jest wizerunek litery "L". Sama litera usytuowana jest dodatkowo na tarczce heraldycznej. Orzełek wykonany jest z blachy żelaznej oksydowanej. Rewers gładki; słupek, nakrętka wykonana z mosiądzu (wtórna) sygnowana - A. Panasiuk, Warszawa. Datowanie 1914 r.; rok pozyskania 2009; sygn. MK/H/3515.
Herb miasta Kęty wykonany przez Stanisława Jarząbka około 1900 r. Zdobił budynek magistratu do II wojny światowej. W czasie okupacji niemieckiej herb przewieszono na budynek znajdujący się przy ul. Sobieskiego, który był siedzibą ówczesnego niemieckiego burmistrza. Dokonano w tym czasie przemalowań na tarczy, zmieniając kolor orła na czarny. Po wojnie herb wrócił na swoje dawne miejsce i pozostawał tam aż do lat 70 XX w. Obecnie jest własnością muzeum. Kęcki herb jest bogato zdobiony oprócz właściwego wizerunku, czyli orła na czerwonym tle po lewej stronie oraz trzech jaj i wstęgi rzeki na niebieskim tle po prawej, umieszczono tu inne elementy. Należą do nich emblematy nawiązujące do historii i przynależności miasta. Wśród nich herby Galicji i Lodomerii oraz księstw zatorskiego i oświęcimskiego. Emblematy te są niewielkie, znajdują się w górnej i dolnej części tarczy. Ponieważ tarcza została wykonana jeszcze pod zaborami, połowa orła w herbie Kęt jest wystylizowany na wzór austriacki. Tarcza herbu ozdobiona jest również bardzo modnymi na przełomie XIX i XX w. neorokokowymi ozdobami, tzw. rocaillami, ozdoby te są polichromowane na złoty kolor. Pod owalną tarczą herbu wkomponowana jest jeszcze symetryczna wstęga z napisem „URZĄD MIASTA GMINY KĘT”. Datowanie: około 1900; wykonany przez Stanisława Jarząbka; szkoła - Szkoła Przemysłu Drzewnego w Zakopanem; Polska, Kęty; rok pozyskania: 1996 r. Sygn. MK/H/1267.
Książka "VITA S. JOHANNIS CANTII POLONI", autorstwa kardynała Giuseppe Marii Feroniego, wydana z okazji kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 r. przez oficynę Michaelisa Angeli Barbielliniego. Publikacja opatrzona słowem prymasa Władysława Aleksandra Łubieńskiego oraz polskiego króla Stanisława Augusta. Dwie części książki oddziela miedzioryt autorstwa rytownika Marco Carloniego. Miedzioryt przedstawia wizerunek św. Jana Kantego ubranego w profesorską togę. Ilustracja opatrzona czterowierszowym opisem ujętym w kartusz zamieszczony u dołu ilustracji: "Sanctus Johannes Cantius Polonus / Presbyter Secularis,et in Alma Universitate / Cracoviensi S. Theologice Doctor et Professor, / a Clemente XIII. Canonizatus. Anno 1767". Druk na papierze czerpanym. Filigrany m.in. w postaci herbu z mieczem w koronie i dwiema heraldycznymi liliami po obu stronach miecza. Tarcza spowita szarfą (osadzoną na drzewcu) z napisem "NIL DESPERANDUM". Język łaciński, papier marmurkowy. Sygn. MK/H/3802.
2. Austro-węgierski temblak oficerski oraz urzędników wojskowych, którym przysługiwały gwiazdki dystynkcyjne - zgodnie z przepisem z 1910 r. Temblak złoto czarny, z chwastem otwartym. Obsada o płaskim kształcie, zdobiona monogramem cesarskim z jednej strony oraz austriackim orłem z drugiej. W górnej części obsady zamieszczony jest dwukrotny oplot. Osłona frędzli wykonana w formie pięciokrotnego oplotu. Frędzla chwastu wykonane ze skręconych metalowych nici. Trzon z drewna o elipsowatym przekroju. Pętla w złotym kolorze przeplatana trzema czarnymi paskami przebiegającymi wzdłuż. Na wewnętrznej części pętli - przy obsadzie widnieje oznaczenie "370." (naniesione czarnym tuszem). Sygn. MK/H/3628
1. Maska przeciwgazowa wz 32 produkcji polskiej wraz z pochłaniaczem typu DF-1. Podstawowa wersja stosowana w wojsku polskim w okresie międzywojennym. Cześć twarzowa wykonana w całości z gumy. Okucia wykonane ze stopu aluminium, malowane na ciemno zielony kolor. Krawędzie obszyte brezentem. Obsadki okularów wykonane z metalu, mocowanie szkła w formie zagięcia. Maska mocowana była na głowie przy pomocy pięciu pasków, połączonych przeszyciem. Paski wykonano z cienkiego płótna w kolorze czarnym. W każdy z pasków zostały wszyte po trzy sprężyny umożliwiające ich rozciąganie i dopasowywanie na głowie. W dolnej części wszyte dodatkowe taśmy w kolorze oliwkowym, do zawieszania maski na szyi. Wewnątrz wszyta półmaska z gumowanego brezentu obszytego żółtym filcem, umożliwiająca swobodny przepływ powietrza. Między okularami od strony twarzowej widnieje wytłoczony znak producenta oraz data produkcji "III 1937" i numer seryjny maski "109". Pod filtrem mieści się zawór wydechowy. Maska wyposażona w filtr typu DF-1 stosowany do czechosłowackiej maski typu vz-33 używanej przez III Rzeszę. Pochłaniacz wyprodukowany 24 lipca 1940 r. przez czechosłowacką firmę Plyma, sygnowany na zewnętrznej części datą produkcji i nazwą firmy oraz numerem seryjnym 6-127-40. Na powierzchni znajdującej się przy gwincie widnieje sygnatura odbioru wojskowego. Sygn. MK/H/1287